حافظ سچ گو انسان ھو جيڪو لالچ لوڀ کان پاسيرو ھو سندس عشق اتاھون ھو اڄ ان سدا حيات شخصيت جي ورسي آھي جيڪو سنڌ ۽ سنڌي قوم جو ڌنار ھو. موھن جي دڙي جو ماڻھو ھي جديد ۽ قديم سنڌ جو سنگم ھو، اجرو انسان قدآور مڙس سڃاڻپ ۾ پري کان پڌرو ڄڻ موھن جي دڙي جو دراوڙ سائين حافظ محمد بخش خاصخيلي، جنھن وٽ سنڌ سان عاشقي جا پنھنجا رنگ ۽ ڍنگ ھئا. اسٽيج ۽ ڪچھرين جو بادشاھ .. گجندڙ آواز ۾ جڏھن اچي چوندو هو. “ڏيھ سڄو ڏاٽا، ڪري جي آيا” تڏھن ڄڻ سڄي سنڌ جاڳي پوندي هئي. سائين حافظ جي شاعري ۽ سندس پڙھڻ جو انداز “ون يونٽ ٽوڙڻ” واري ھلچل توڙي قومي جدوجھد کي اتساھ ڏيندي رهي. ھن جي لوڪ عوامي شاعري ماڻھن ۾ ولولو پيدا ڪندي ھئي. “ھڪڙو يونٽ جلدي ڊاھ، جھڙا انقلابي گيت ڏيندڙ سائين حافظ سنڌ جو اھو واحد شاعر ھو، جنھن کي “باباء سنڌ ڪامريڊ حيدر بخش جتوئي” “عوامي شاعر” جو لقب ڏنو. سائين حافظ سگھڙ ادب ۾ بہ وڏي نواڻ آندي، سگھڙن کي رجعت رستي ۽ مذهبي بنياد پرستي مان ٻاهر ڪڍيو پاڻيء تي ئي پاڻي ٿيندو.” ۽ ٻيا طويل مزاحمتي نظم ڏيندڙ سائين حافظ سنڌ جي عشق ۾ جيل ياترا بہ ڪئي. سائين حافظ سنڌ سان محبت ڪندڙ انسان ھو. سنڌ لاءِ ھر سڏ ۾ سڏ ڏيندو، ھن وٽ اول آخر سنڌ ھئي .. سنڌ جو ھي کاھوڙي ڪردار ھڪ ئي وقت اديب، شاعر، سگھڙ، ڀٽائي جو شارح ۽  ٻولي جو جو وڏو ڄاڻو ھو، ھۡو سنڌ جي ھڪ گھمندڙ ڦرندڙ لائبرري ھو ۽ سائين حافظ جڏھن نوان جتوئي جي صندلن تي سگھڙن، دوستن ۽ ڪامريڊن سان گڏ ڪانڀون ٻڌي سنڌ جي لوڪ داستانن، عشق، محبت ۽ سنڌ  جي  ڏکن  سورن  تي  ويھي ڪلاڪن جا ڪلاڪ گفتگو ڪندو تڏھن نوجوان وڏو اتساھ وٺندا ھئا سائين حافظ  علائقي  ۾  ٿيندڙ محفلن،  ڪچھرين  پروگرامن  ۾ قومي شعور ڏنو سائين حافظ سنڌ جو اھو عاشق، سيلاني ۽ سونھون ھو جنھن ڀٽائي ۽ سائين جي ايم سيد جي ڏسيل گسن ۽ پيچرن کي منزل بڻائي آزاديء جا سبق ڏنا. ان وقت ھن خطي جا نوجوان سندس چيچ ۾ ھٿ وجھي ھلڻ سکياسين. اھو يقين سان چئي سگھجي ٿو تہ اسان جي ھن خطي ۾ موجود قومي شعور جي پکيڙ ۾ سائين حافظ جو بہ وڏو حصو پتي آھي. سائين حافظ جي وڇوڙي کان پوء “سگھڙ ادب” ۾ سندس اھا کوٽ اڄ تائين ڪير بہ ڀري نہ سگھيو آھي.